Archief voor juni, 2020
DOOR CARL STELLWEG
To: lezer@gmail.com
From: stellwegcarl@gmail.com
Subject: Bleke zonde, witte zonde
Lieve lezer,
Bijna was ik deze mail begonnen met ‘alles goed?’ Hoewel ik het niet weet, omdat jij mijn intiemste onbekende bent, ga ik ervanuit dat je me een dergelijke aanhef niet in dank had afgenomen. Want ik weet dan wel niets van je, ik veronderstel oneindig veel over je. Bijvoorbeeld dat je op de vraag ‘alles goed?’ zou antwoorden met: ‘Nee. Natuurlijk is niet alles goed. Moet dat dan?’
Zo reageer ik zelf namelijk ook vaak op die vraag, die eigenlijk geen vraag is. En ik ga er vanuit dat jij en ik veel gemeen hebben. Daar begint de ellende al: de instinctieve hang naar soortgenoten, zelfs in de oppervlakkigste dingen. De uitsluiting van de ander.
Lees meer →
DOOR CARL STELLWEG
“Geachte inzender,
Hartelijk dank voor uw inzending voor literair tijdschrift …….. .
Helaas moeten we u meedelen dat de redactie heeft besloten uw bijdrage niet te plaatsen. Het spijt ons u niet beter te kunnen berichten en we wensen u veel succes met het vinden van een andere publicatiemogelijkheid.
Met vriendelijke groeten,
……
Geacht literair tijdschrift,
Hartelijk dank voor uw bericht. Ik begrijp dat u veel inzendingen ontvangt, toch zou een korte motivering van uw afwijzing u sieren. Geen danspasjes, geen krullen, geen huichelachtige beleefdheden, gewoon de naakte, lelijke waarheid, die ook in een aantal standaard-motiveringen gegoten kan worden.
Om u op weg te helpen doe ik u enkele suggesties aan de hand:
Lees meer →
DOOR CARL STELLWEG
Wel eens iets van Marcel Proust gelezen? Nee? Welkom bij de club. Er is nog plaats, al is het dringen. Ik heb Proust ook niet gelezen namelijk. Maar zoals veel mensen die Proust niet hebben gelezen, heb ik wel veel over Proust gelezen. Zo woeker je met je tijd, en blijf je meetellen aan de intellectuele borreltafel.
Zodoende weet ik van Proust wat de smaak van een in bloesemthee gedoopte Madeleine (een schelpvorming cakeje) deed met de verteller van À la Recherche du Temps Perdu: hij werd overspoeld door jeugdherinneringen. Volgens mijn vriendin, die bezweert Proust wél te hebben gelezen, althans ‘grote delen’, ligt het iets ingewikkelder, maar valt het wel zo samen te vatten.
Geur en smaak zijn de sterkste dragers van herinneringen, dat is welbekend. Wat zou mijn in bloesemthee gedoopte Madeleine zijn? Antwoord: de sigaar. Geen sigaar van een specifiek merk, of een die ik zelf opsteek, maar een willekeurige, anonieme, in de openbare ruimte opgestoken sigaar waarvan de rook onaangekondigd mijn neus in kringelt. Dan is het op slag weer 29 augustus 1971, en zit ik in Eindhoven op de tribune van de Philips Sport Vereniging, kortweg PSV. Dan ben ik weer in het stadion tussen Frederiklaan en Mathildelaan, ofwel tussen het spoor (de ‘railway side’) en de onvervalste fabrieksarbeiderswijk Philipsdorp, en voel ik weer diezelfde ontzaglijke, sprookjesachtige opwinding.
Lees meer →