Een beeldschone recensie
Onlangs ontving ik een prachtige recensie van mijn roman, geschreven door Michel Thomassen. Nu weet ik toevallig dat Thomassen niet zomaar iemand is, maar een gelauwerde verslaggever (inmiddels in ruste) die in zijn lange loopbaan tal van brandhaarden heeft bezocht, van Haïti tot Bosnië, van Noord-Ierland tot Libanon, waarover hij even gloedvolle als aangrijpende verhalen heeft geschreven. Ook weet ik, geheel toevallig, dat hij op een grote belezenheid kan bogen. En al maakt dit alles hem nog niet tot een professionele recensent, toch hecht ik heel wat meer waarde aan wat deze zwaargewicht over mijn boek schrijft dan aan de weliswaar officiële, maar opmerkelijk onnozele recensie die de schrijvende verpleegkundige Paula Lampe aan mijn roman heeft gewijd op Literairedebuten.nl. Dezelfde Lampe die ooit een boek schreef over ‘engelen des doods’ (onder wie de inmiddels vrijgesproken Lucia de B.) dat door Vrij Nederland als ‘een fijn boek voor in de open haard’ en ‘Lampes lulkoek’ is bestempeld.
Tja, als je zo de grond in wordt geboord, dan lucht het natuurlijk erg op wanneer je zelf de kans krijgt om in een recensie de vloer aan te vegen met het werk van een ander. Begrijp ik toch. Maar hier dan Thomassens recensie.