Schokkend naakt vs. ‘De maagd Marino’
Het valt waarachtig niet mee om als debutant je roman onder de aandacht te brengen. Daar was ik op voorbereid en ik heb ook alle begrip voor de terughoudendheid van de beklagenswaardige neringdoende die de zelfstandige boekenverkoper heden ten dage is. Toch zijn de redenen die worden aangevoerd om althans mijn boek van de schappen te weren soms ronduit bizar.
Neem Oosterboekhandel J. Amesz, ‘sinds 1886 Kralings middelpunt voor boeken op elk gebied, de oudste en gezelligste boekhandel van Rotterdam,’ zoals de site met niet eens ongepaste trots meldt. Ik besloot er mijn geluk te beproeven. Ik beken dat ik goede hoop had, al was het maar omdat ik er vlakbij woon. Hoe zou dit bescheiden, maar gerespecteerde en zonder twijfel bona fide instituut een buurtgenoot die kort geleden als schrijver was opgestaan, kunnen afwijzen?
Nou, daar draaiden ze hun hand niet voor om bij Amesz. Men had mijn site bekeken – op mijn eigen aandringen, want ik ben er behoorlijk trots op, al kijken er maar weinig mensen naar. Ze vonden het maar niks, mijn site. ‘Te veel naaktscènes,” klonk het afkeurend. ”Niets voor onze klanten.”
Met ‘naaktscènes’ werd klaarblijkelijk gedoeld op het schilderij van een obscure artiest genaamd Modigliani dat mijn homepage ‘siert’ en waar – toegegeven – de gore wellust vanaf druipt, op een aantal zedenbedervende fotootjes van half in het duister gehulde silhouetten van naakte vrouwen die onder het bedrieglijk onschuldig klinkende kopje ‘Het Boek’ zijn te vinden, en waarschijnlijk vooral op mijn trailer, met een paar, wat zal ik zeggen, plaatjes die van een abjecte perversie getuigen.