‘Donkere zonen van Kanaän’

slaves2

In 1999 interviewde ik voor het Algemeen Dagblad de Amerikaanse journalist en schrijver Edward Ball over diens boek ‘Slaven in  de familie’ (oorspronkelijke titel, u raadde het al: ‘Slaves in the family’). Gezien het huidige racismedebat lijkt het interview ineens weer heel actueel, en daarom druk ik het opnieuw af.  Saillant detail: het herdenkingsmonument voor de slavernij waarvan aan het eind van het interview sprake is, is er nooit gekomen. Wel is er sinds 2016 een National Museum of African American History and Culture in Washington DC. Daar werd al meer dan een eeuw voor geijverd.

DOOR CARL STELLWEG

Tussen 1698 en 1865 bezaten de voorouders van de Amerikaanse journalist en schrijver Edward Ball 4000 slaven, die op tientallen rijstplantages hun gedwongen arbeid verrichtten. Als eerste van zijn familie sprak Ball met enkelen van hun nazaten, ontdekte zelfs (verre) bloedverwanten en schreef hierover een lijvig boek.

Slaven in de familie is zowel een imposante reconstructie van de meest duistere episode uit de Amerikaanse geschiedenis, als een pijnlijk gewetensvolle afrekening met de mythes uit de jeugd van de auteur.

Het werk, dat vorig jaar de National Book Award won, is onlangs in Nederlandse vertaling verschenen. Edward Ball: ,,De erfenis van de slavernij maakt het voor blanke Amerikanen nog steeds onmogelijk om op te groeien zonder angst en afkeer voor zwarten te voelen. En vice versa.”

Lees meer

Bleke zonde, witte zonde

white

DOOR CARL STELLWEG

To: lezer@gmail.com

From: stellwegcarl@gmail.com

Subject: Bleke zonde, witte zonde

Lieve lezer,

Bijna was ik deze mail begonnen met ‘alles goed?’ Hoewel ik het niet weet, omdat jij mijn intiemste onbekende bent, ga ik ervanuit dat je me een dergelijke aanhef niet in dank had afgenomen. Want ik weet dan wel niets van je, ik veronderstel oneindig veel over je. Bijvoorbeeld dat je op de vraag ‘alles goed?’ zou antwoorden met: ‘Nee. Natuurlijk is niet alles goed. Moet dat dan?’

Zo reageer ik zelf namelijk ook vaak op die vraag, die eigenlijk geen vraag is. En ik ga er vanuit dat jij en ik veel gemeen hebben. Daar begint de ellende al: de instinctieve hang naar soortgenoten, zelfs in de oppervlakkigste dingen. De uitsluiting van de ander.

Lees meer

Kijk uit voor gepensioneerde longartsen die uit de heup schieten over Corona – en andere meningenfabriekjes

croma

Ja mensen, wat sommigen in mijn directe omgeving en misschien ook daarbuiten al vreesden, is bewaarheid: COVID-19 heeft ook mij te pakken! Niet letterlijk – ik heb me zelden zo gezond gevoeld – maar in die zin dat ik er nu alles over wil lezen wat los en vast zit. Inclusief wat de ontelbare meningenfabriekjes in Nederland – ook wel ‘columnisten’ genoemd – erover te melden hebben.

Tijdverspilling, zou je zeggen. Onbelangrijk. Laat maar kletsen. Welja. In een enkel geval verdient zo’n columnist toch een weerwoord, vind ik. Bijvoorbeeld als het een columnist met een behoorlijke staat van dienst betreft.

Het probleem met columnisten is dat het geen journalisten zijn. En dat wreekt zich wanneer ze zich aan onderwerpen wagen waarover niet iedereen zomaar een mening kan hebben.

Onderwerpen die gedegen en uitputtend onderzoek van betrouwbare bronnen vergen. Eerlijke, feitelijke verslaggeving. Hoor en wederhoor. En meer van die saaie troep waar een goede columnist – dus iemand met een scherpe, satirische, originele en niet al te genuanceerde pen – een broertje dood aan heeft.

Lees meer