Archief voor december, 2011

Schokkend naakt vs. ‘De maagd Marino’

mpfc31

Het valt waarachtig niet mee om als debutant je roman onder de aandacht te brengen. Daar was ik op voorbereid en ik heb ook alle begrip voor de terughoudendheid van de beklagenswaardige neringdoende die de zelfstandige boekenverkoper heden ten dage is. Toch zijn de redenen die worden aangevoerd om althans mijn boek van de schappen te weren soms ronduit bizar.

Neem Oosterboekhandel J. Amesz, ‘sinds 1886 Kralings middelpunt voor boeken op elk gebied, de oudste en gezelligste boekhandel van Rotterdam,’ zoals de site met niet eens ongepaste trots meldt. Ik besloot er mijn geluk te beproeven. Ik beken dat ik goede hoop had, al was het maar omdat ik er vlakbij woon. Hoe zou dit bescheiden, maar gerespecteerde en zonder twijfel bona fide instituut een buurtgenoot die kort geleden als schrijver was opgestaan, kunnen afwijzen?

Nou, daar draaiden ze hun hand niet voor om bij Amesz. Men had mijn site bekeken – op mijn eigen aandringen, want ik ben er behoorlijk trots op, al kijken er maar weinig mensen naar. Ze vonden het maar niks, mijn site. ‘Te veel naaktscènes,” klonk het afkeurend. ”Niets voor onze klanten.”

Met ‘naaktscènes’ werd klaarblijkelijk gedoeld op het schilderij van een obscure artiest genaamd Modigliani dat mijn homepage ‘siert’ en waar – toegegeven – de gore wellust vanaf druipt, op een aantal zedenbedervende fotootjes van half in het duister gehulde silhouetten van naakte vrouwen die onder het bedrieglijk onschuldig klinkende kopje ‘Het Boek’  zijn te vinden, en waarschijnlijk vooral op mijn trailer, met een paar, wat zal ik zeggen, plaatjes die van een abjecte perversie getuigen.

Lees meer

In memoriam: Fred (2006-2011)

Fred

Ik sta geheel terecht niet bekend als een mensenvriend. Ik moet eraan toevoegen dat ik evenmin een dierenvriend ben. Katten hoeven zich echter niet aangesproken te voelen. Katten zijn mens noch dier, maar wezens die een universum bevolken waar alleen plaats is voor perfectie.

Het is dan ook met grote droefenis dat ik onlangs kennis nam van het verscheiden van Fred. Het enige wat aan Fred niet deugde, was zijn naam. Het is een naam die hem geen recht deed. Ik heb heus wel geschikte Fredden gekend, maar ik ken ook types, Fred geheten, voor wie ik een straatje omloop. Fred kan dus geen kattennaam zijn, aangezien ik elke kat dankbaar ben die zo goedertieren is geweest mijn pad te kruisen. Die dankbaarheid gold niet een groot aantal honden. Fred is dan ook een naam voor plebejers, proleten en patjepeeërs die honden uitstekend past.

Maar afgezien dus van zijn naam was Fred een prachtexemplaar. De kiekjes bij dit stukje – gemaakt door zijn baasjes, een man en een vrouw met wie ik bevriend ben – doen hem geen recht. Dat heb je wel vaker met ware schoonheid : dat die niet in een lens is te vangen. Net zoals ware schoonheid niet hetzelfde is als perfectie. Hoewel katten per definitie perfect zijn, zou je kunnen zeggen dat Fred te dik was. Je zou ook kunnen zeggen dat Fred het meest overtuigende bewijs was dat corpulentie en schoonheid elkaar niet uitsluiten. Want er stond zo veel tegenover die corpulentie.  Ik noem enkel maar zijn prachtige blauwe ogen, die hij zo ontroerend argeloos naar je kon opslaan. Wat me verleidt tot de stelling dat Fred ook het meest overtuigende bewijs was dat domheid en schoonheid elkaar niet uitsluiten.

Lees meer