Mijn beeldschone aandoening: de trailer!
Verder commentaar overbodig. Gewoon erg mooi. Met dank aan Laurens Lammers.
Mijn Beeldschone Aandoening
Archief voor mei, 2011
Mijn beeldschone aandoening: de eerste recensies, per 19 juni geactualiseerd!
De eerste drie recensies van mijn roman ‘Mijn beeldschone aandoening’ zijn verschenen en ik mag warempel niet klagen. Dit schrijft Leestafel.info, een veelgelezen literatuursite:
‘Het is een bijzonder boek, alles haakt in elkaar, het een kan niet zonder het ander. Je voelt een constante dreiging. Eigenlijk wil je steeds het boek wegleggen omdat je iets heel akeligs verwacht en toch lees je maar door en door omdat je wilt weten of je gevoel klopt. Het akelige valt mee, maar wel zijn sommige gedeeltes vrij bizar. Normaal gesproken houd ik niet van dikke boeken, vaak wordt daarin enorm uitgeweid over omgeving, uiterlijk etc. De verveling slaat bij mij dan snel toe. Tot mijn verbazing was ik in zeer korte tijd al op de helft van het boek en wilde ik het liefst verder lezen.’
En verder:
‘Er komt veel seks voor in het verhaal, is het niet de daad dan wel de gedachte aan de daad en ik vraag me af waarom dat is. Om het verhaal aantrekkelijker te maken? De geschetste personen zijn interessant genoeg. De vreemde ouders van Jacob, Frauke met haar geheimzinnige ziekte, de drie bizarre volwassenen, de zeer interessante Hans-Jürgen… allemaal sterk neergezette karakters die je voorlopig nog wel bijblijven. Hoewel het niet platvloers geschreven is, had al die seks of verwijzingen naar seks er voor mij niet zo veel bij gehoeven Toch ben ik zwaar onder de indruk van dit boek. Het is heel goed geschreven en het verhaal zit knap in elkaar. Lees het! ‘
Lees hier de hele recensie!
Zeer lovend is ook inkt!, de glossy voor liefhebbers van lezen.
‘De stijl van Stellweg (…) is zeer leesbaar. Hij houdt de lezer vast en sleurt hem mee in een verhaal dat ontzettend aan het nadenken zet. Wat dat betreft heb je na het lezen eigenlijk het gevoel dat het nog te kort was, die 548 bladzijden. Als een schrijver dat presteert, heeft hij zijn talent bewezen.’
Lees hier de hele recensie (het downloaden van de pdf kan even duren – half minuutje geduld is soms nodig).
En dit vindt J. T. G. Maas van NBD|Biblion, een organisatie die diensten levert aan bibliotheken:
‘Geen gemakkelijk boek door de introspectieve schrijfstijl, wel knap geconstrueerd en ook boeiend.’
Lees hier de hele recensie.
Mijn beeldschone aandoening: de presentatie!
Op 12 mei was dan eindelijk de officiële presentatie van mijn roman ‘Mijn beeldschone aandoening’. In het mooiste hotel van Rotterdam, Pincoffs aan de Stieltjesstraat. Het werd een geslaagde bijeenkomst, geslaagder dan ik had durven dromen. Eén bezoekster bezigde na afloop zelfs de term fanfuckingtastic. Let wel: haar Engels is heel goed, want ze geeft er les in.
Allereerst stak Pim Wiersinga, gelouterd auteur en redacteur van Compaan, een gloedvol betoog af over mijn boek.
Hier zien we Pim zijn aanvankelijke afschuw uitspreken over de titel ‘Mijn beeldschone aandoening’. Ik hoor een en ander besmuikt aan. Uiteindelijk zou Pim tot de conclusie komen dat ‘Mijn beeldschone aandoening’ de enig mogelijke titel was voor dit wonderlijke boek, dat zo veel meer is dan de som van zijn delen en op even diepe als beeldschone paradoxen is gestoeld – maar toch heel lekker wegleest, blijkens deze recensie.
Het gevreesde moment: men gaat voorlezen uiit mijn werk. Ik wist niet welk fragment Pim had gekozen. Dit bleek het te zijn:
Eerder op de dag had ik met haar kennis gemaakt. Ja, ik had haar daarvoor al wel opgemerkt, maar mijn Künstleraugen, zo ik die bezat, waren er niet door beroerd geraakt. Ze behoorde tot categorie ‘oud’, want boven de twintig. Nu ze in een eenvoudig zomerjurkje voor me stond, met dank aan haar zoon die ons aan elkaar wilde voorstellen, besefte ik dat haar leeftijd er niet toe deed: voor altijd een meisje was ze, de blauwogige, hoogblonde, voluptueuze moeder van Hans-Jürgen. De hele wereld werd zachter en geiler als zij op het toneel verscheen. Ik durfde het mezelf nauwelijks te bekennen, maar al snel vertoonde ik alle tekenen van een stormachtige verliefdheid. De symptomen – toenemende hartslag, bevingen,verminderde eetlust – waren nieuw voor me, en toch wist ik meteen wat ze betekenden. Natuurlijk liet ik Hans-Jürgen dit niet merken, al bekende ik hem wel dat ik zijn moeder ‘sehr hüpsch’ vond. Hij keek alsof ik een wagenwijd openstaande deur had ingetrapt – wat ook zo was. Toch meende ik ook verlegen dankbaarheid in zijn ogen te lezen.
Hij was verzot op zijn moeder, zoveel was duidelijk. En zij op hem. Toen ik eens bij de lift stond te wachten en de deuren openschoven, zag ik hen tegenover elkaar staan en kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat ze zich zojuist uit een innige omhelzing hadden losgemaakt.Tot mijn bange vreugde leek ze ook mij een alleraardigst jongensexemplaar te vinden – ondanks mijn zichtbare handicap, mijn afwijkende, onelegante loopje. Een keer stond ze naast me aan het ontbijtbuffet en zag mij moeizaam naar de Kaiserbrötchen en de Tilsiter Käse reiken. Ze legde haar hand op mijn heup, boog iets naar mij toe en vroeg met haar vreemd kinderlijke, hese stem: ‘Hast du Schmerzen?’ Voor het eerst besefte ik dat het niet altijd nodig was mijn gebrek te camoufleren- dat het ook mocht worden gekoesterd; dat op het slagveld van de liefde, met zijn perverse wetten, mijn zwakte in een wapen kon veranderen; en dat vrouwen als de moeder van Hans-Jürgen weliswaar volmaakt waren, maar daarom zelf nog niet altijd op volmaaktheid zaten te wachten.
Voortreffelijke keuze, omdat hier een belangrijke gedachte in het boek wordt verwoord en er een direct verband is met de titel. Maar uit onderstaande, geforceerd spottende uitdrukking valt wel af te leiden dat het mij, bij het aanhoren van een en ander, niet al te aangenaam te moede was.
Pim gebruikte overigens de term ‘Lolito’. Uiteraard een verwijzing naar de beroemde roman van Nabokov, met de legendarische beginzin: Lolita, light of my life, fire of my loins.’ Dat ‘alleraardigste jongensexemplaar’ in bovenstaand fragment was volgens Pim dus een Lolito.Leuk gevonden, hoor. Maar kan iemand dan ook de mannelijke vervoeging van ‘nimfijn’ (nymfet in Nabokoviaans) leveren? Een gratis exemplaar van ‘Mijn beeldschone aandoening’ voor wie daartoe in staat is!